Op 16 februari vond er een vergadering plaats van het Interstedelijk Studenten Overleg (ISO). Deze organisatie staat bekend om zijn uitwisseling van adviezen en analyses met het Ministerie van Onderwijs, Cultuur en Wetenschap, tot stand gekomen door de samenwerking tussen diverse studentenorganisaties en studentenraden. Bij binnenkomst leek de sfeer aangenaam, maar al snel ontstond er een sfeer van onbehagen, gekenmerkt door vragende blikken en diepe zuchten, toen vertegenwoordigers van twee conservatieve studentenpartijen het woord namen. Het was duidelijk dat er een overwicht was van links-progressief georiënteerde studenten, waarbij kritische geluiden niet altijd goed werden ontvangen. Tijdens het inventariseren van de pizzavoorkeuren, waarbij de helft veganistisch bleek te zijn, wist ik zeker dat een representatieve democratie op het hoger onderwijs ver te zoeken was, wat heeft geleid tot eenzijdige adviezen richting minister Dijkgraaf. Daarbij moest ik ook erkennen dat het niet de schuld van ISO is, maar onze eigen schuld.

De studentendemocratie

Ondanks een min of meer gelijke verspreiding van het landelijke politieke spectrum binnen het hoger onderwijs, valt op dat de vertegenwoordiging van deze studenten een opmerkelijke onevenwichtigheid vertoont. Deze scheefheid komt tot uiting in een onderwijsomgeving doordrenkt van progressieve, ‘Woke’-idealen. We kunnen dus constateren dat hoger onderwijs niet een garantie is voor hogere politieke wijsheid. Niettemin kan het ISO niet verantwoordelijk worden gehouden voor het tekortschieten van de studentendemocratie. De "democratie" vangt namelijk aan op universiteiten en hogescholen, waar de stemgerechtigden hun stem uitbrengen, gevolgd door de mogelijkheid voor de gekozen vertegenwoordigers om binnen het ISO hun stem te laten gelden. Met een opkomstpercentage van slechts 10% kunnen we zonder enige twijfel stellen dat de uitslag verre van representatief is en slechts de activisten van de links-progressieve hoek mobiliseert. De desinteresse van rechtse studenten vindt haar oorsprong voornamelijk in het idee van: "ik heb wel betere dingen te doen" en onderdrukking. De cancelcultuur, die zich door de eenzijdigheid van het beleid heeft kunnen nestelen op hogere onderwijsinstellingen, creëert een sfeer die voornamelijk gunstig is voor linkse progressieven om zich te bewegen, terwijl deze voor rechtse conservatieven eerder ontmoedigend werkt. Studenten met een rechtse oriëntatie voelen zich geremd om hun mening te uiten, gezien de neiging tot ridiculisering, afgebroken dialogen, en bijna altijd het trekken van de racisme- en homofobiekaart.

Ook Marlon Uljee, oprichter van De Vrijmoedige Studentenpartij (VSP) in de raad van de Vrije Universiteit van Amsterdam, erkent deze realiteit. Hij ziet daarnaast aanzienlijke obstakels die zijn streven naar belangenbehartiging bemoeilijken. "De rechtse studenten durven zich niet te laten horen, dus geef ik hun stem een podium. Echter worden wij vaak buitengesloten, nemen decanen ons niet serieus en vindt er een ongekende demonisering plaats," aldus Marlon. Hij deelde een incident met mij waarbij hij aanwezig was op een kennismakingsweekend met de net gekozen studentenraad en werd verzocht te vertrekken nadat hij "hey meiden" had gezegd, waarop een van de aanwezigen zich anders identificeerde. "Ik vroeg gewoon door hoe dat dan kan, maar daar werd de desbetreffende persoon heel emotioneel van,” vervolgt hij. Volgens de coördinator van 'studentenverenigingen' voelde men zich niet meer veilig door de aanwezigheid van zijn partij en had hij moeten weten dat genderidentiteit fluïde is. "Op de VU weegt inclusie zwaarder dan de vrijheid van spreken," concludeert Marlon.

Kom in actie!

Kortom, zijn er twee drijfveren voor rechtse studenten om zich te engageren in de studentenpolitiek, met als doel de correctie van de studentendemocratie. Deze twee beweegredenen zijn nauw verweven en oefenen wederzijds invloed uit op elkaar. Allereerst, om onmiddellijk een einde te maken aan het desastreuze hogeronderwijsbeleid dat feitelijke argumentatie en kritische analyse vervangt door emotionele impulsiviteit en blinde volgzaamheid. En ten tweede om een gezonde landelijke democratie te kunnen handhaven in de toekomst en te streven naar een diepere democratie die de volledige legitimiteit van genomen besluiten waarborgt. Twee doelen die Abraham Kuyper (oprichter van de VU) ongetwijfeld zou hebben omarmd, kijkend naar zijn democratische gezindheid en strijd voor diversiteit (ook van meningen).  

Met het oog op deze ambities pleit Marlon Uljee voor een uitbreiding van zijn beweging. "Het is van belang dat 'andersdenkenden' op hogescholen en universiteiten door het hele land actief worden. Laten we daarom de 'De Vrijmoedige Studentenpartij' op meerdere universiteiten vestigen!" roept hij op.

Lees hier nog een voorbeeld van onderdrukking: https://vrijmoedigesp.nl/nieuws/vsp-uitgelachen-en-woord-ontnomen-door-decanen

Voel je vrij om een bericht te sturen naar De Vrijmoedige Studentenpartij als je geïnteresseerd bent om hen te helpen!

https://docs.google.com/forms/d/e/1FAIpQLSdJw125TIFxUMzj3k2Vs1nljfP_z1EZorGBEntKEUqFur_icg/viewform