Deze maand snij ik een gevoelig onderwerp aan. Migratie. Het overvolle Nederland waar Fortuyn voor waarschuwde is nu werkelijkheid geworden. Toen werd de man die de vinger op de wond legde, verantwoordelijk gesteld deze samenleving te hebben pijn gedaan. Mijn hoop was dat de tijden zijn veranderd, de VVD onder de rok van Kaag zou kruipen en een keer actie zou ondernemen. Helaas heeft die partij met de spreidingswet weer bewezen het schoothondje van D66 te zijn. De crisis wordt hierdoor niet aangepakt en sloopt met deze beslissing ook nog eens het huis van Thorbecke. Het lijkt erop dat we naast de coronaontkenners en klimaatontkenners, nu ook te maken hebben met migratieontkenners; mensen die het grote probleem niet willen zien. Ik spreek hierover ‘willen’ en niet ‘kunnen’ met een reden.

Een ongezellige verzorgingsstaat onder druk

De massale immigratie is een katalysator voor al onze sociaaleconomische problemen en bedreigd daarmee onze verzorgingsstaat. Nederland raakt op dit moment zo vol met als resultaat dat zich een harde strijd ontvouwt om basisvoorzieningen. Kijkt u maar naar de noodsignalen uit de woningmarkt, in het onderwijs en in de zorg. Wie had dat gedacht, dat je als Nederlander niet meer aan een woning kan komen in Nederland. Vele statushouders (33% op dit moment) komen steeds vaker aan een woning. Het is ook een moeilijke keuze. Geef je een vreemde die een lange reis heeft gemaakt langs 21 veilige landen, of een Nederlandse belastingbetaler die éen van de bouwstenen van de sociale verzorgingsstaat vormt een dak boven het hoofd. Het is een tragisch dilemma.

Naast dat onze voorzieningen als energie, onderwijs, woning en de zorg schaarste worden, is er nog een probleem. Dit probleem hebben we tijdens het WK in Qatar gezien. We zagen het als eerst na de wedstrijd van België tegen Marokko. Deze wedstrijd liet ons twee dingen zien. Ten eerste dat het Belgische elftal niks meer voorstelt en ten tweede dat Pim Fortuyn wederom gelijk had. De multiculturele samenleving is namelijk mislukt. Zoals de Marokkanen het zelf zien als volksvreugde, zie ik het als rellen. En ik neem het de Marokkanen niet kwalijk dat zij voor Marokko juichen terwijl ze hier vaak geboren zijn en profiteren van alle sociale voorzieningen. Degene die hen dat kwalijk neemt geloven in sprookjes. Dan gelooft u in de maakbaarheid van de samenleving. Als wij deze Nederlanders met een Marokkaanse achtergrond nog geen eens kunnen integreren, hoe gaan we dan mensen integreren die hier volkomen nieuw zijn. De asielzoekers zorgen door deze slechte integratie voor extra spanningen in de samenleving, in een tijd waar mensen al lijnrecht tegenover elkaar staan. Tel daar de antidiscriminatiebepalingen en de morele verontwaardiging over alles wat maar enigszins zweemt naar het maken van onderscheid tussen mensen bij op en je komt tot een harde conclusie: we preken altijd integratie en praktiseren segregatie.

Leven we in Disneyland?

Het wordt in Nederland als een tekort aan beschaving gezien om bezwaar te maken tegen de komst en huisvesting van nog meer vreemdelingen. Er wordt bovendien gezegd dat we asielzoekers nodig hebben omdat er overal personeelstekorten zijn. Dit is ook een sprookje. Zo zijn 66% van de migranten uit Afrika zeer laagopgeleid, wat helemaal niet gek is als u na gaat dat je in Eritrea maar twee jaar naar school gaat en in Nederland dat gemiddeld 18 jaar is. Bovendien werken de meeste migranten de eerste vijf jaar hier niet eens. Dit komt omdat zij de taal niet spreken en werken tegenwoordig toch niet meer loont in Nederland.

Naast dat de massale migratie dus geen steentje bijdraagt aan de arbeidsmarkt, is het ook destructief voor de economie. Rob Jetten kan straks al zijn groene hobby’s niet meer bekostigen als deze trend zo doorgaat. In financieel opzicht is het huidige asielbeleid regelrechte kamikazepolitiek. Eerder bleek uit het onderzoeksrapport ‘Grenzeloze Verzorgingsstaat’ dat één asielmigrant de schatkist gedurende zijn of haar leven netto ongeveer 6 ton kost. Met een wekelijkse instroom van duizend asielzoekers, inclusief na-reizigers en 18 procent volgmigratie (Centraal Bureau voor de Statistiek, CBS) en een inwilligingspercentage van 63 procent voor asielverzoeken (CBS), praten we over een kostenpost van ruwweg 370 miljoen euro per week. Elke week opnieuw. Voor dit jaar komt dat neer op een duizelingwekkend bedrag van 19,2 miljard euro, oftewel meer dan 1.000 euro per Nederlander ieder jaar. Deze trend zal zo doorgaan en waarschijnlijk zelfs nog erger worden. Nu al wil 1 op 3 Afrikanen weg uit Afrika en een kwart daarvan wil naar Europa. Maar mocht de toestroom zo blijven dan zijn we na vijf jaar dus bijna 100 miljard lichter alleen aan asielzoekers. En toch wijzen we nauwelijks iemand af. Er is geen land ter wereld waar je zo snel kan nationaliseren als hier. GroenLinks en PVDA plukken ons kaal en dit zal dus niet veranderen. Zij zijn ervan overtuigd dat je iedereen moet opvangen en moet blijven investeren in klimaat. Moreel gezien natuurlijk een prachtige gedachte, maar praktisch onmogelijk. Zij willen de problemen rond immigratie maar niet onder ogen zien. Met zalvende woorden en algemene verwijzingen naar de geschiedenis van immigratie rechtvaardigen deze partijen hun passieve houding.

Deens Migratiebeleid

We krijgen veel Oekraïners erbij en is het dus noodzakelijk niet-westerse vluchtelingen en gelukszoekers uit Afrika niet meer op te vangen. Ik kreeg laatst een tegenargument waarin diegene zei dat maar 25% van de migratie niet-westerse Afrikanen zijn. Anders gezegd, waar maak ik mij druk om. Mensen vergeten alleen dat deze migranten in tegenstelling tot andere niet meer weggaan. Het migratiesaldo bij die groep migranten is dus erg positief. Dit zorgt ervoor dat het aantal blijft groeien en asielzoekerscentra overvol raken.

De oplossing zit hem in het Deense migratiebeleid. Met deze aanpak is het mogelijk om het aantal migranten naar een minimum te brengen. Dit beleid heeft het doel Nederland minder aantrekkelijk te maken voor asielzoekers waardoor zij niet zo snel voor onze grenzen zullen staan. Dit wordt bereikt met een aantal speerpunten:

• Het terugsturen van mensen met een verkeerd moreel kompas.
• Illegale vluchtelingen strafbaar stellen.
• Opvang in derde landen.
• Een vluchtelingenstatus die in eerste instantie voor twee jaar is, waarbij de terugkeeroptie nadrukkelijk geldt.
• Geen permanente verblijfsvergunning.
• Grenscontroles als de situatie erom vraagt.

Ziet u hier het gehele plan in een korte video: https://www.youtube.com/watch?v=zdhwjFqHqLg

Het belangrijkste is dat het asielbeleid wordt gericht op het uiteindelijk laten terugkeren van mensen. De maatregelen zijn zeer effectief, zo is het aantal migranten dat Denemarken in een jaar binnenlaat, het aantal bij ons in twee weken. Kijkend naar de overvolle asielzoekerscentra en de onmenselijke omstandigheden die daaruit volgen, kunnen we concluderen dat deze drastische maatregelen echt nodig zijn. Door de chaos zeggen de mensen dat er te veel vluchtelingen zijn en zeggen de vluchtelingen dat er te weinig mensen zijn.  

Helaas zitten we wel aan het VN-vluchtelingenverdrag vast. Maar ook hiervoor zijn oplossingen, als de wil er maar is. Het verdrag dateert uit 1951 en ging destijds vooral op voor de Europeanen die tot 1951 ontheemd waren geraakt door de verschrikkingen van de Tweede Wereldoorlog. Tijd dus om het verdrag aan te passen en te vernieuwen. Volgens artikel 45 kan dit ook, daarin staat dat aangesloten landen de bevoegdheid hebben om bij de VN een herziening van het verdrag te verzoeken. Daarnaast is het zelfs mogelijk volgens Artikel 42 om op diversen artikelen een voorbehoud te maken. Mochten voor deze ingrepen geen meerderheid zijn dan is altijd nog artikel 44 onze reddingsboei: het geheel opzeggen van het verdrag. De visie van de Verenigde Naties zou zich moeten richten op armoedebestrijding, conflictpreventie en bevordering van democratie.

Hoe kan het dat dit beleid zelfs bij de sociaaldemocratische kiezer erin gaat als zoete koek. Volgens Paerregaard die in 2011 een boek schreef over ‘immigratiedenken’ is het nationalisme de belangrijkste verklaring. We gaan terug naar de negentiende eeuw, toen Denemarken een middelgroot imperium was en werd verpletterd in 1864 door het Pruisen van Otto von Bismarck. Geen één Europese staat schoot de Denen te hulp en zij verloren één derde van al hun grond en kwamen bovendien onder streng Duits regime. Kinderen in Denemarken krijgen dit regelmatig nog op school te horen en dat zorgt voor de voedingsbodem van angst voor de buitenwereld en sterk nationalisme. De sociale cohesie hebben zij dus te danken aan de behoefte van een samenleving om zichzelf te verdedigen tegen anderen. Het motto van de Denen werd ook “wat extern is verloren, moet intern worden herwonnen.” De immigratie wordt daar gezien als bedreiging voor de uitgebreide verzorgingsstaat. En gelijk hebben ze. Zij hebben tenslotte nog wel gratis zorg, ruimhartige AOW en studiefinanciering.

Zweden

Het nationalisme in Nederland is ver te zoeken. Ons koloniale verleden en onze rijkdom hebben ons opgezadeld met een collectief schuldgevoel. Waar is het excuses naar Groningen en wanneer krijgen we excuses van Suriname voor de miljarden aan ontwikkelingshulp die ze door de jaren heen hebben verkwanseld en verduisterd. Zolang wij met deze woke-waanzin zo cultuurmarxistisch oikofoob blijven denken, zullen wij nooit genoeg draagvlak creëren voor dit plan. Terwijl wij standbeelden en schilderijen weghalen, gaat in Denemarken de gedachte dat de welvaartsstaat daar is gegrond in een gemeenschap met dezelfde geschiedenis en cultuur, die een moderne, egalitaire en goede samenleving heeft opgebouwd.

Toch heb ik hoop. Die hoop vind ik in Zweden, waar nu ook het Deense migratiebeleid wordt ingevoerd. Zweden is iets meer met Nederland te vergelijken. Beiden omarmen de wereld graag en wijzen regelmatig met een moreel vingertje. Beiden zagen het als hun humanitaire taak om als welvarend land asielzoekers ruimhartig op te vangen. En in beide landen was het een taboe om over migratie te praten. In Denemarken veranderde dit in 2015 toen ook bij ons de asielcrisis begon. Destijds begon ook links de problemen te zien die de massamigratie met zich meebracht en hebben ze gekozen voor een verfrissende aanpak. Nu komt dat met de nieuwe rechtse regering eindelijk echt van de grond. En dit biedt hoop. Daar worden namelijk de dezelfde hoekstenen als hier bedreigd. Hopelijk gaan de linkse partijen hier ook het licht zien.

Toekomst

Het kabinet weet wat hen te doen staat. Besteed aandacht aan het besef van onze eigen cultuur en identiteit bij zowel ons als de nieuwkomers en voer zo snel mogelijk het Deense migratiebeleid in. Bevrijdt Nederland uit deze permanente asielcrisis. Het enige wat een strenger en realistischer asielbeleid nog in de weg staat is politieke onwil. Het kan namelijk! Onwil is slechts de wil van de tegenpartij dus zou dat kunnen veranderen. “Zolang de politiek en beleid niet leren te denken en te handelen in alternatieven, valt er weinig te kiezen en blijft het de dood in de pot voor de democratie.” (Pim Fortuyn, 23-05-1998).

Het lijkt erop dat ik helderziend ben. Op 15 december publiceerde het EW Magazine een interview met Mark Rutte waarin hij belooft het indammen van de asielstroom als ‘hoogste prioriteit’ te gaan zien. Hij vindt zelfs dat hij zich over deze kwestie ‘in slaap heeft laten sussen’. Hopelijk is hij nu echt wakker en was het niet slechts een slaapwandel.

Toch wil ik als voetnoot gezegd hebben dit niet uit vreemdelingenhaat te hebben geschreven maar om de vreemdelingen die we ontvangen een gastvrij huis te kunnen bieden, wat momenteel niet mogelijk is in een gesegregeerd en vol Nederland. Bij het schrijven over de migratiecrisis moet je je woorden goed wikken en wegen. Bij onzorgvuldigheid of generalisatie hangt namelijk justitie de aanklacht ‘discriminatie’ aan je broek of word je maatschappelijk verkracht door links-Nederland. Ik wil met dit stuk aangeven dat het huidige asielbeleid, dweilen met de kraan open is. We zijn een uiterst kritische grens genaderd en moeten bouwen aan het volk van Nederland, afkomst mag er daarbij niet toe doen. Het is nu zaak om in 2023 met de bevolking die we nu hebben, Nederlanders en vreemdelingen, er iets moois van te maken!

“Hoe juist en evident ook, zelfs de klemmendste betogen blijven onvruchtbaar tegenover een onwil om de waarheid te aanvaarden.” (Nederlandse filosoof C. J. Wijnaendts Franken 1863-1944).

Ik wil u bedanken voor het lezen van mijn columns en wens ieder een heel fijn 2023 toe! 

Afbeelding: de situatie op asielzoekerscentrum in Ter Apel. ANP. NOS.nl