Terwijl ik normaal gesproken van de ene vergadering naar de andere ga, lig ik nu op een strandbedje in de tuin. Na een week begin ik de fractieavonden op maandag te missen. Zijn de vergaderingen soms saai? Zeker. Maar ze zijn ook leuk, bijvoorbeeld als John weer een grappige opmerking maakt. Indrukwekkend: als Mark zich dossiers van jaren geleden herinnert. Activerend: als Ernst de discussie met je aangaat. Bewonderenswaardig: wanneer Bert iedere mail van inwoners uiterst serieus neemt. En leerzaam: dankzij de kennis en de diversiteit van het fractieteam. De gedachte dat wij de ‘inwoners’ dienen, maakt het geheel extra bijzonder. Of moet ik ‘burgers’ zeggen?

Ondanks dat ons land doordrenkt is met taboes en politieke correctheid, wordt Geert Wilders al sinds de oprichting van de PVV voortdurend gedemoniseerd. In discussies met medestudenten wordt de man die pleit voor het beperken van ongecontroleerde migratiestromen en opkomt voor Nederlandse normen en waarden, tegenwoordig weggezet als dictator. Deze beschuldiging is gebaseerd op het feit dat zijn partij geen leden kent. Zelfs Pieter Omtzigt heeft zijn ongenoegen over Wilders en zijn ‘eenmanspartij’ geuit. Juist de politicus die in zijn derde aanbeveling voor een ‘nieuw sociaal contract’ kritiek uit op politici die zich over alles uitlaten en hen aanraadt zich te concentreren op het maken van goede wetgeving en het controleren van de regering. Wilders reageerde met: ‘Waar bemoei je je mee’. Een zeer terechte opmerking, als u het mij vraagt. Het is immers een links pamflettistisch narratief en volledig aan Wilders zelf om te bepalen of hij leden wenst toe te laten tot zijn partij.

Download en lees hier het onderzoeksrapport 'Samen op weg naar een sterke fundering', uitgevoerd in opdracht van het Ministerie van Binnenlandse Zaken en Koninkrijksrelaties. Dit kwalitatieve onderzoek moest binnen twee maanden goed gefundeerde aanbevelingen bevatten voor het Ministerie van BZK, om hen beter inzicht te geven in hun rol binnen de aanpak van de funderingsproblematiek.

Afgelopen donderdag woonde ik het eerste debat van onze nieuwe minister-president, Dick Schoof, bij. Hoewel ik mij bewust was van de grote verdeeldheid binnen onze samenleving, werd dit tijdens het debat in de Tweede Kamer pijnlijk bevestigd. Ik ben van mening dat wrijving in een parlement legitiem is, aangezien dit de plek is waar inhoudelijke debatten tussen vertegenwoordigers van kiezers moeten worden uitgevochten. Normaliter weerspiegelt het debat in de Tweede Kamer dan ook de discussies binnen de samenleving. Het bedroefde mij echter enorm dat dit debat op dezelfde oppervlakkige en chaotische wijze werd gevoerd als in de samenleving, en dat inhoudelijkheid ontbrak. Hieruit trok ik meerdere conclusies: ten eerste, dat sommige aanwezigen in de Kamer geen toegang meer zouden moeten krijgen tot het netwerk. Ten tweede, dat de oppositie de rol van sensatiebeluste media heeft overgenomen. En ten slotte, dat de verdeeldheid binnen onze samenleving niet zal worden opgelost door Den Haag.

Zie hier mijn interview bij NieuwRechts. Samen met Laura Oorschot bespreek ik de staat van het hoger onderwijs, het studentenwelzijn en de demonstraties op universiteiten. 

Zie hier mijn interview bij Café Weltschmerz. We bespreken de staat van het hoger onderwijs, de ontwikkeling van de Vrijmoedige StudentenPartij en het hoofdlijnenakkoord.